No habrá vuelta al cole
On 02/09/2007 by Roser GoulaVERSIÓN EN CASTELLANO
Mañana empieza todo de nuevo.
Aterrizamos en Barcelona hace tres o cuatro días y ahora se nos pide que estemos a la altura de las circunstancias. ¿Y esto es madurar? ¡Pues, menuda gracia!
Mañana, 3 de septiembre, muchos volverán al trabajo. Otros, llamaremos por teléfono para pedirlo 😛
Hoy la calles de Barcelona estaban vacías. Unos estaban reunidos en los bares viendo el primer partido de Liga del Barça; los otros, aprovechaban las últimas horas de sofá en plena crisis post-vacacional.
Pronto los niños irán al cole pero yo ya no volveré a la universidad. Todavía no he empezado a trabajar y creo que ya tengo una mini-crisis «post-estudiantil-mamá-no-quiero-trabajar». Ehem… Bueno… Supongo que en cuanto vea el primer sueldo en mi bolsillo voy a cambiar de idea 😉 jeje.
Nos hacemos mayores, eh! …Aún así no puedo imaginar que este año empezaré a trabajar y lo haré por muuuuchos muuuuuuuuuuuuchos años… ¿En serio van a ser tantos? ¿Y que va a ser de las vacaciones de verano?
Me da a mí que este año va a ser «un año de cambios». París nos ha cambiado un poco a todos y nos ha visto crecer un pelín más. Con un contrato bajo el brazo, ahora todos miramos ya más allá del Pont des Arts, dónde quedaron esas noches de verano sin demasiada responsabilidad.
Como lo echaremos de menos 🙂
VERSION EN FRANÇAIS
Demain tout recommence.
On est arrivé à Barcelone il y a trois ou quatre jours et maintenant on nous demande d’être à l’hateur des circonstances. On appelle ça «mûrir», non? Moi, ça ne me fais pas rire.
Demain, 3 septembre, plusiers vont rentrer au boulot. D’autres, on appellera pour en demander 😛
Ce soir les rues de Barcelone étaient vides. Quelques personnes étaient réunies dans les bars pour voir le premier match de Ligue de foot; quelques autres, profitaient des dernières minutes de canapé en pleine crise post-vacancière.
Bientôt, les enfants rentreront à l’école, mais moi je n’irai plus à la fac. Je n’ai pas encore commencé à travailler et j’ai déjà une mini-crise «post-étudiante-mamman-je-ne-veux-pas-travailler». Hummm… Bon, peut-être qu’une fois que je voie du sou dans ma pôche je vais changer d’avis 😉 HeHe
On se fait un peu plus adulte… Pourtant, je n’imagine pas que je vais commencer travailler à partir de cette année et pour le reste de ma vie. Il faudra vraiment travailler autant? Et qu’est-ce on va en faire, des vacances d’été?
Je crois que cette année sera une «année de changements». Paris nous a changé un peu à tous et nous a vu grandir un petit peu plus. Avec un contrat de travail sous le bras, maintenant on regarde au-delà du Pont des Arts, où sont restées toutes ces soirées d’été sans responsabilité.
Ça va vraiment nous manquer 🙂
You may also like
Compártelo:
- Haz clic para compartir en Facebook (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en WhatsApp (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Twitter (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en LinkedIn (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Pinterest (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para enviar un enlace por correo electrónico a un amigo (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para imprimir (Se abre en una ventana nueva)
3 comments
Archivos
- septiembre 2022
- junio 2022
- enero 2022
- noviembre 2021
- abril 2021
- abril 2020
- mayo 2018
- marzo 2018
- febrero 2018
- diciembre 2017
- agosto 2017
- julio 2017
- mayo 2017
- abril 2017
- marzo 2017
- febrero 2017
- diciembre 2016
- noviembre 2016
- octubre 2016
- septiembre 2016
- agosto 2016
- julio 2016
- junio 2016
- mayo 2016
- abril 2016
- marzo 2016
- febrero 2016
- enero 2016
- diciembre 2015
- noviembre 2015
- octubre 2015
- agosto 2015
- julio 2015
- mayo 2015
- diciembre 2014
- noviembre 2014
- septiembre 2014
- agosto 2014
- julio 2014
- junio 2014
- mayo 2014
- abril 2014
- marzo 2014
- febrero 2014
- enero 2014
- diciembre 2013
- noviembre 2013
- octubre 2013
- septiembre 2013
- agosto 2013
- julio 2013
- junio 2013
- mayo 2013
- abril 2013
- marzo 2013
- febrero 2013
- enero 2013
- diciembre 2012
- noviembre 2012
- octubre 2012
- septiembre 2012
- agosto 2012
- julio 2012
- junio 2012
- mayo 2012
- abril 2012
- marzo 2012
- febrero 2012
- enero 2012
- diciembre 2011
- noviembre 2011
- octubre 2011
- septiembre 2011
- agosto 2011
- julio 2011
- junio 2011
- mayo 2011
- abril 2011
- diciembre 2010
- noviembre 2010
- octubre 2010
- septiembre 2010
- agosto 2010
- julio 2010
- junio 2010
- mayo 2010
- abril 2010
- marzo 2010
- febrero 2010
- enero 2010
- diciembre 2009
- noviembre 2009
- octubre 2009
- septiembre 2009
- agosto 2009
- julio 2009
- junio 2009
- mayo 2009
- abril 2009
- marzo 2009
- febrero 2009
- enero 2009
- diciembre 2008
- noviembre 2008
- octubre 2008
- septiembre 2008
- agosto 2008
- julio 2008
- junio 2008
- mayo 2008
- abril 2008
- marzo 2008
- febrero 2008
- enero 2008
- diciembre 2007
- noviembre 2007
- octubre 2007
- septiembre 2007
- agosto 2007
Ànim!!! Ja veuràs com aquesta nova vida ens senta tan bé com la de becaris parisencs. Tenim encara moltes coses per fer i no són tantes les responsabilitats com per no poder-les gaudir al màxim.
Petons, currante!
No sé pk jo tb tinc la sensació que aquest any serà un any de canvis, potser és pk això és el que espero?, un canvi a la meva vida?, potser el Màster serà l’eix del twist, who knows…
b, m’ha encantat veure’t aquest matí encara que fos breu, i ràpid…però del tot improvitzat!!!
m muas titi
ueiiiiiiii, ke la vida no canvia tant!! no deies ke eres una peter pan?? pos ke es vegi!!!
a mes, sempre pots buscar una feina de matins, i aixi tens les tardes per fer mil coses.
Tu no t’obsessionis!!! ; )
…i ja veuras com aquest any que es presenta sera UN GRAN ANY!!! : )
petonets d’un treballador
PS: sempre pots fer com ma germana, agafar-te tot un any i donar la volta al món!! aixo si, ella ja havia treballat un amica i tenia un GRAN reconet per marxar tot un any.
Anims i fins aviat!!