Els propòsits hauran d’esperar
On 03/01/2008 by Roser GoulaVERSIÓ EN CATALÀ
El gran propòsit del 2008 s’ha esvaït en tan sols 3 dies.
El 31 de desembre ens il·lusionàvem pensant en el color de les parets de casa nostra.
L’1 de gener vèiem el somni més a prop.
I ahir, 2 de gener, ens adonàvem que no seria factible; potser el 2008 no serà l’any de casa nostra.
La il·lusió hi és tota però falten contractes indefinits que aguantin una hipoteca de 1200 euros al mes que, ara per ara, és pràcticament el meu sou sencer.
A més a més, el pis ara mateix està llogat i ben ocupat; i el pitjor de tot és que els llogaters tenen contracte, si volen, fins d’aquí 3 anys i mig. Hi ha qui diu que 3 anys i mig no són res i passen volant; n’hi ha que pensem que es convertiran en dècades.
«Al cap i a la fi, potser això últim no ens anirà tan malament». Ens consolem els uns als altres (perquè aquí n’hi ha més de dos, d’implicats) pensant que potser aquests anys d’espera (sigui 1 o siguin 3) ens serviran per aconseguir els indefinits, l’estabilitat i les peles.
PD. i, en cas de fer-se la situació insostenible, sempre ens quedarà el lloguer, no?
VERSION EN FRANÇAIS
Nos résolutions de nouvelle année sont tombées en seulement 3 jours.
Le 31 décembre on s’emballait avec l’idée d’acheter un appart ensemble.
Le premier janvier on le voyait plus prôche.
Hier, 2 janvier, on s’est rendu compte que cette idée n’était pas faisable; le 2008 ne serait pas l’année où lui et moi aurait notre ‘tite maison.
On a toute l’illusion du monde pour démenager ensemble mais il nous manque avoir deux CDI qui pourrait supporter une hypotèque de 1200 euros mensuels, quantité qui est en fait mon salaire actuel.
En plus, l’appart est pour l’instant loué et bien occupé. Et ce qui est pire est que le contrat de location finit en septembre 2011. Ça veut dire «peut-être» 3 années et demie d’attente (ils peuvent laisser l’appart avant, quand même). Quelques uns disent que 3 annés et demie n’est rien et qu’elles vont passer vite; mais moi, je crois qu’elles vont me paraître 3 décennies…
«Finalement ça va nous béneficier». Hier on se consolait en disant que peut-être cette atente nous fera du bien en nous permettant d’épargner un peu d’argent, de stabilité et de CDIs.
PS. et si la situation devient insoutenable, on pourrait temporellement louer un autre appart, non?
You may also like
Compártelo:
- Haz clic para compartir en Facebook (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en WhatsApp (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Twitter (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en LinkedIn (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Pinterest (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para enviar un enlace por correo electrónico a un amigo (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para imprimir (Se abre en una ventana nueva)
2 comments
Archivos
- septiembre 2022
- junio 2022
- enero 2022
- noviembre 2021
- abril 2021
- abril 2020
- mayo 2018
- marzo 2018
- febrero 2018
- diciembre 2017
- agosto 2017
- julio 2017
- mayo 2017
- abril 2017
- marzo 2017
- febrero 2017
- diciembre 2016
- noviembre 2016
- octubre 2016
- septiembre 2016
- agosto 2016
- julio 2016
- junio 2016
- mayo 2016
- abril 2016
- marzo 2016
- febrero 2016
- enero 2016
- diciembre 2015
- noviembre 2015
- octubre 2015
- agosto 2015
- julio 2015
- mayo 2015
- diciembre 2014
- noviembre 2014
- septiembre 2014
- agosto 2014
- julio 2014
- junio 2014
- mayo 2014
- abril 2014
- marzo 2014
- febrero 2014
- enero 2014
- diciembre 2013
- noviembre 2013
- octubre 2013
- septiembre 2013
- agosto 2013
- julio 2013
- junio 2013
- mayo 2013
- abril 2013
- marzo 2013
- febrero 2013
- enero 2013
- diciembre 2012
- noviembre 2012
- octubre 2012
- septiembre 2012
- agosto 2012
- julio 2012
- junio 2012
- mayo 2012
- abril 2012
- marzo 2012
- febrero 2012
- enero 2012
- diciembre 2011
- noviembre 2011
- octubre 2011
- septiembre 2011
- agosto 2011
- julio 2011
- junio 2011
- mayo 2011
- abril 2011
- diciembre 2010
- noviembre 2010
- octubre 2010
- septiembre 2010
- agosto 2010
- julio 2010
- junio 2010
- mayo 2010
- abril 2010
- marzo 2010
- febrero 2010
- enero 2010
- diciembre 2009
- noviembre 2009
- octubre 2009
- septiembre 2009
- agosto 2009
- julio 2009
- junio 2009
- mayo 2009
- abril 2009
- marzo 2009
- febrero 2009
- enero 2009
- diciembre 2008
- noviembre 2008
- octubre 2008
- septiembre 2008
- agosto 2008
- julio 2008
- junio 2008
- mayo 2008
- abril 2008
- marzo 2008
- febrero 2008
- enero 2008
- diciembre 2007
- noviembre 2007
- octubre 2007
- septiembre 2007
- agosto 2007
Como compradora de una casa que lleva dos años esperando para poder meterse en ella (y lo que me queda), yo te aconsejaría algunas cosas:
Si ya has vivido con tu pareja y ha ido bien, y te gustaría mantener ese estilo de vida, sería una pena volver a la vida de siempre en casa de los papis. Ese estado puede prolongarse eternamente (mírame a mí) y mientras tanto lo que te estás perdiendo es tu vida.
Ya tienes ingresos. Pronto Arnau tendrá los suyos. Buscad contratos indefinidos, y desde entonces tendréis dos alternativas:
– Mirar si la Generalitat tiene algún tipo de agencia de alquiler (dan garantías a los arrendadores y un precio más barato a los arrendados) y meteros en un piso de alquiler, pequeño, y con lo que os sobre ir ahorrando. Si al final compráis, siempre habrá bancos que os presten hasta el 100% del importe del piso. El dinero que hayáis ahorrado, para los gastos de escrituración.
– Quedaros como estáis y ahorrar para compraros una casa cuando sea. Parece que los precios se van a quedar quietos un tiempo, lo cual está bien, porque los precios se mantendrán mientras vuestro poder adquisitivo va subiendo. Nosotros compramos el piso cuando la distancia entre sueldo y precio de mercado era máxima. Las circunstancias nos obligaron, pero seguro que existen movimientos más inteligentes.
Ante todo, ¡ánimo! Sois muy jovencitos todavía, no vais con retraso respecto de los demás (es esta sociedad la que va retrasada con respecto a Europa). Id mirando, pero sobre todo no os olvidéis de disfrutar durante el camino. Un beso.
jeje, si si, fa falta un contracte INFEDINIT!!! : (
tu aprofita el temps que duri l’espera per estalviar una mica, però tu tranquil·la que al final la casa sera TOTA TEVA!!! ; )
…no descarto l’opció del lloguer, això sí sense l’ajuda del gorvern. Cobres massa!!!
un petó i ÀNIMS!!!