Boscos endins
On 25/02/2008 by Roser GoulaDijous passat vam anar boscos endins a la recerca d’una caputxeta vermella que poc s’assemblava a la que vam construir en 3D ja fa més d’un any…
Tot i ser negre nit, al bosc s’hi estava bé 😀 Ens vam deixar encantar per tot un seguit de personatges fantàstics i curiosos i vam seguir caminant encara més endins allà on aquell món de fantasia era del tot real; vam emprendre el viatge amb tots ells, cantant i somrient, il·lusionats durant prop de 3 hores de musical.
Boscos endins, ningú ens pot dir
si el que cerquem es troba allí
Boscos endins, p’ro tot i així
comença el nostre viatge
Boscos endins, està molt clar
i no ens caldrà seguir un dibuix
Boscos endins desfem l’embruix […]
Sembla que els musicals estan arribant fort a Catalunya i això de cantar damunt de l’escenari està més de moda que mai. However, no tots neixen estrelles; i jo ja puc dir que en conec una que comença a brillar amb llum pròpia ^.^ I pensar que va començar cantant un musical de l’Snoopy ^.^ Ho hauria d’haver gravat…
Boscos Endins és una altra obra mestra del musical, firmada per Sondheim i portada a l’escena per dagoll dagom. Absolutament recomanable. Perquè els contes no són només per als més petits.
o
You may also like
Compártelo:
- Haz clic para compartir en Facebook (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en WhatsApp (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Twitter (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en LinkedIn (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para compartir en Pinterest (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para enviar un enlace por correo electrónico a un amigo (Se abre en una ventana nueva)
- Haz clic para imprimir (Se abre en una ventana nueva)
6 comments
Archivos
- septiembre 2022
- junio 2022
- enero 2022
- noviembre 2021
- abril 2021
- abril 2020
- mayo 2018
- marzo 2018
- febrero 2018
- diciembre 2017
- agosto 2017
- julio 2017
- mayo 2017
- abril 2017
- marzo 2017
- febrero 2017
- diciembre 2016
- noviembre 2016
- octubre 2016
- septiembre 2016
- agosto 2016
- julio 2016
- junio 2016
- mayo 2016
- abril 2016
- marzo 2016
- febrero 2016
- enero 2016
- diciembre 2015
- noviembre 2015
- octubre 2015
- agosto 2015
- julio 2015
- mayo 2015
- diciembre 2014
- noviembre 2014
- septiembre 2014
- agosto 2014
- julio 2014
- junio 2014
- mayo 2014
- abril 2014
- marzo 2014
- febrero 2014
- enero 2014
- diciembre 2013
- noviembre 2013
- octubre 2013
- septiembre 2013
- agosto 2013
- julio 2013
- junio 2013
- mayo 2013
- abril 2013
- marzo 2013
- febrero 2013
- enero 2013
- diciembre 2012
- noviembre 2012
- octubre 2012
- septiembre 2012
- agosto 2012
- julio 2012
- junio 2012
- mayo 2012
- abril 2012
- marzo 2012
- febrero 2012
- enero 2012
- diciembre 2011
- noviembre 2011
- octubre 2011
- septiembre 2011
- agosto 2011
- julio 2011
- junio 2011
- mayo 2011
- abril 2011
- diciembre 2010
- noviembre 2010
- octubre 2010
- septiembre 2010
- agosto 2010
- julio 2010
- junio 2010
- mayo 2010
- abril 2010
- marzo 2010
- febrero 2010
- enero 2010
- diciembre 2009
- noviembre 2009
- octubre 2009
- septiembre 2009
- agosto 2009
- julio 2009
- junio 2009
- mayo 2009
- abril 2009
- marzo 2009
- febrero 2009
- enero 2009
- diciembre 2008
- noviembre 2008
- octubre 2008
- septiembre 2008
- agosto 2008
- julio 2008
- junio 2008
- mayo 2008
- abril 2008
- marzo 2008
- febrero 2008
- enero 2008
- diciembre 2007
- noviembre 2007
- octubre 2007
- septiembre 2007
- agosto 2007
Buenos días, fermosa dama. Como lo prometido es deuda, allá que os he dejado mis comentarios sobre aquel domingo pasado en Alcalá 🙂
Petons
Un bisou
kisses
En Nómadas, que no en Vida y Sendero.
🙂
Rosier! Reapareixo!
Lenny Kravitz? La veritat és que coneixo dues o tres cançons d’aquest home, únicament… Però tal com he deixat al flog d’en Pau, m’encanta que siguis una turbulència en forma d’agenda cultural, sempre em fan gràcia els teus comentaris músico-accelerats 😀
Nena! Que piro! Ahir vaig donar el sí al pis! La parella d’hortalisses heu de venir a veure’l!
Mini-estudi! 😀 I hee, no se m’acut una sola cançó més de The Verve que Bittersweet Symphony, tens tota la raó! L’altre dia vaig passar per davant del Britànic original i em vaig entendrir tota… Up Irland! xD
Wapa!
últimament vai tan de cul k ni temps de llegir-te tinc…po pel k vei tu tb vas força atrafegada, no?, així k al final vas anar a veure boscos endins?, l’anna clava a la caputxeta eh?, és el millor personatge i fa una gràcia?…’la iaia viu lluny!’
com va tot?, com es presenta la setmana santa?
mil muas cuca!
Rousi, yo la fui a ver hace un par de semanas y espero decir lo que me parecio en el blog durante la próxima semana… aunque creo que podría haber sido mucho mejor…
Que tal todo chiqueta? Yo de curro hasta las orejas, quiero vacaciones!!! Que conste que aunque no escriba mucho, sigo leyendo tu blog!
Un abraxo muuuu grande!